Ο ιατρός Μάνος Λουμπάκης, Αναισθησιολόγος στο ΕΚΑΒ και στο Βενιζέλειο Πανάνειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου σε ανάρτηση του στο Facebook

Προκαταβολικά ζητώ συγνώμη που θα καταχρασθώ μερικά λεπτά από τον χρόνο όλων σας, αλλά νιώθω την ανάγκη από καρδιάς να μιλήσω για τον νευραλγικό και πολύπαθο χώρο του ΕΚΑΒ στον οποίο εργάζομαι σαν ιατρός αναισθησιολόγος και συγκεκριμένα θέλω να μιλήσω για το έμψυχο δυναμικό κυρίως για «τον δημόσιο υπάλληλο» που χαρακτηρίζουν οι μη γνωρίζοντες...

Μιλώ για τον διασώστη τον «Εκαβίτη», τον άνθρωπο που γνώρισα μέσα στην δουλειά στον καθημερινό αγώνα του. Μιλώ για τον άμεσο συνεργάτη μου στην μάχη των περιστατικών. Βρίσκομαι στους κόλπους του ΕΚΑΒ... αφουγκράζομαι από μέσα την αγωνία, τον πόνο, την ετοιμότητα, το άγχος και την ψυχή αυτών των ανθρώπων...

Το γραφείο αυτών των «δημοσίων υπαλλήλων» είναι ένα... ματωμένο ασθενοφόρο. Είναι αυτοί που βρίσκονται σχεδόν πρώτοι σε κάθε περιστατικό... Είναι αυτοί που δίνοντας την σωστή πρώτη βοήθεια διευκολύνουν το δικό μας έργο (ιατρών). Το κάθε περιστατικό γίνεται δικό τους... ρισκάρουν... σχεδόν πάντα με την ασφάλεια που τους επιτρέπεται... είναι αυτοί που θα πάνε σχεδόν πρώτοι - στην δύσβατη περιοχή - στο βαρύ τροχαίο μαζεύοντας τεμαχισμένα κορμιά - στην δύσπνοια - στην ανακοπή- στην υπογλυκαιμική κρίση - στην επιληπτική κρίση - στην ψυχολογική υποστήριξη αδύναμων ανθρώπων... χρόνιων καταστάσεων... τεράστια δε η συμβολή από το τηλεφωνικό κέντρο του ΕΚΑΒ όλης της Κρήτης... βοηθούν αφάνταστα το έργο μας (ιατρών).

Είναι όμως όλα τόσο «αγγελικά» τα πράγματα;;;;

Oχι βέβαια. Σε ποια δουλειά είναι;

Όμως υπάρχει αγάπη- θέληση για πρόοδο και εξέλιξη σε όφελος του πολίτη.

Τους ευχαριστώ από καρδιάς. Νιώθω υπερηφάνος που συνεργάζομαι μαζί τους στο δύσκολο αυτόν αγώνα. Πιστέψτε με αξίζουν την αγάπη, την εκτίμηση και τον σεβασμό όλων μας. (Δηλώνω συνοδοιπόρος στον αγώνα σας από το δικό μου μετερίζι.)

«ΠΑΙΞΤΕ ΔΥΝΑΤΑ»

Λουμπάκης Εμμανουήλ, ιατρός ΕΚΑΒ (αναισθησιολόγος-εντατικολόγος).

Ευχαριστώ.