Γιατί τέτοιες συγκινήσεις μόνο η εμπειρία του ΕΚΑΒ μπορεί προσφέρει...
Γιατί τέτοιες συγκινήσεις μόνο η εμπειρία του ΕΚΑΒ μπορεί προσφέρει...
Από Stelios Zaragkas.
Από Stelios Zaragkas.
Ωρα 16:00.
Ημερομηνία: 21/3/18.
Τοποθεσία: Στρατιωτικό Αεροδρόμιο Ελευσίνας.
Διακομίζεται από το Κ.Υ Τήνου με ελικόπτερο ασθενής 43 ετών με σύνδρομο Μυϊκής Δυστροφίας Duchenne (DMD), με επίταση υπνηλίας, χαμηλό κορεσμό από 4ημέρου, αδυναμία σίτισης. Διατατική μυοκαρδιοπάθεια, φέρων βηματοδότη/απινιδιστή.
Λίγο πριν την προσγείωση του ελικοπτέρου στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας, ο ασθενής παθαίνει καρδιακή ανακοπή.
Κατά την άφιξη μας με την ΚΙΜ Χαϊδαρίου ,ο ιατρός του ΕΚΑΒ που συνόδευε το περιστατικό, έκανε προσπάθειες διασωλήνωσης με παράλληλη χρήση καρδιακών συμπιέσεων. Μαζί με την δική μας άφιξη στο σημείο ήρθαν και οι συνάδελφοι του Κέντρου Αεροδιακομιδών του ΕΚΑΒ –Βασω Δημητροπούλου και Άννα Θεοδοσιάδου- ο ασθενής διασωληνώθηκε, ετέθη κεντρική γραμμή-σφαγίτιδα αριστερά-και συνέχιση της ΚΑΡΠΑ υπό ασυστολία για 20 λεπτά. Συνολική προσπάθεια ΚΑΡΠΑ για 50 λεπτά.
Ο ασθενής δεν κατάφερε να ανανήψει.
Η μητέρα του, παρόλο που είχε χάσει έναν γιο 20 ετών προ μερικών ετών από την ίδια πάθηση, βίωσε από κοντά την ανακοπή που υπέστη ο γιός της στο ελικόπτερο και μίλαγε με θαυμασμό για την τόλμη των Διασωστών και του Ιατρού οι οποίοι συνόδευαν το μονάκριβο γιό της ..
Την πήραμε από το χέρι και την βάλαμε να καθίσει στην ΚΙΜ, μακριά από το σημείο, αφήνοντας την να προσεύχεται στην Παναγία !!!
Μια απόλυτη ηρεμία στο πρόσωπο της μια γαλήνια μορφή, λες και περίμενε να της επιβεβαιώσουμε αυτό που υποψιαζόταν πως θα επέλθει.
Όταν κλήθηκα, ως ιατρός της ΚΙΜ, να της ανακοινώσω το τραγικό συμβάν, πριν προλάβω να αρθρώσω λέξη, κοιτώντας με στα μάτια μου λέει: Γιατρέ μου? Tον πήρε η Παναγία? Προσευχόμουν μήνες να τον πάρει στην αγκαλιά της να ηρεμήσει.. δεν μπορούσα να τον βλέπω έτσι.. να μην μπορεί να φάει, να μιλήσει, να κινηθεί ..τον αγαπούσα γιατρέ μου δεν με είχε κουράσει.. Η αγάπη της μάνας, απέραντη, ανιδιοτελής, ακούραστη, αγνή, μεγαλόψυχη, ταξιδεύει μέσα στους αιώνες, χωρίς να γνωρίζει χρόνο, τόπο, ηλικία, χωρίς να την επηρεάζουν οι συνθήκες, οι περιστάσεις οι εποχές
Πάντα ίδια, πάντα αληθινή, γιατί μάνα είναι η ευθύνη που αγρυπνά, η δύναμη που απαρνιέται τον εαυτό της, που ξέρει να συγχωρεί, να δίνει, να υπάρχει παντού και πάντα. Μια παρουσία με κυριαρχικό ρόλο στη ζωή μας, που υπάρχει μέσα μας, ακόμα κι αν έχει φύγει, σαν εικόνα τρυφερή, σαν μυρωδιά, σαν χαμόγελο, σαν χάδι, μια καθοριστική ευεργετική παρουσία! Γιατί μάνα είναι ν’ αγαπάς, αυτό μόνο, χωρίς όρια, χωρίς ανταπόδοση!
Την κοιτούσα μη μπορώντας να αρθρώσω λέξη και ένα δάκρυ κύλησε, καταθέτοντας έναν μικρό φόρο τιμής σε αυτή την Μάνα… ,στο κουράγιο της, στην δύναμη της να σταθεί όρθια ακόμη και τώρα που ο γιός της έχασε την μάχη με τον Θάνατο, λέγοντας μου πως…: « θα συνεχίσω να δίνω αγώνα για τα άλλα παιδιά του κόσμου ώστε να γίνει ευρέως γνωστή η πάθηση για πιο γρήγορη και αποτελεσματική εύρεση της θεραπείας .»
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους προσπάθησαν να κρατήσουν στην ζωή τον …Γρηγόρη….. καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια …
Είναι οι στιγμές εκείνες που όταν αντικρίζεις τον Θάνατο στα μάτια του άλλου έχοντας αξιοποιήσει στο έπακρο τις γνώσεις, τις αντοχές σου , ξεπερνώντας τα όρια σου… είσαι ήρεμος πως ο Θεός θα τον πάρει στην αγκαλιά του να ηρεμήσει..
Με συγχωρείτε αν σας φόρτισα αλλά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μία δυνατή εμπειρία που μόνο ο ..Δρόμος… ξέρει να σου προσφέρει..
Ευχαριστώ από καρδιάς.
Ημερομηνία: 21/3/18.
Τοποθεσία: Στρατιωτικό Αεροδρόμιο Ελευσίνας.
Διακομίζεται από το Κ.Υ Τήνου με ελικόπτερο ασθενής 43 ετών με σύνδρομο Μυϊκής Δυστροφίας Duchenne (DMD), με επίταση υπνηλίας, χαμηλό κορεσμό από 4ημέρου, αδυναμία σίτισης. Διατατική μυοκαρδιοπάθεια, φέρων βηματοδότη/απινιδιστή.
Λίγο πριν την προσγείωση του ελικοπτέρου στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας, ο ασθενής παθαίνει καρδιακή ανακοπή.
Κατά την άφιξη μας με την ΚΙΜ Χαϊδαρίου ,ο ιατρός του ΕΚΑΒ που συνόδευε το περιστατικό, έκανε προσπάθειες διασωλήνωσης με παράλληλη χρήση καρδιακών συμπιέσεων. Μαζί με την δική μας άφιξη στο σημείο ήρθαν και οι συνάδελφοι του Κέντρου Αεροδιακομιδών του ΕΚΑΒ –Βασω Δημητροπούλου και Άννα Θεοδοσιάδου- ο ασθενής διασωληνώθηκε, ετέθη κεντρική γραμμή-σφαγίτιδα αριστερά-και συνέχιση της ΚΑΡΠΑ υπό ασυστολία για 20 λεπτά. Συνολική προσπάθεια ΚΑΡΠΑ για 50 λεπτά.
Ο ασθενής δεν κατάφερε να ανανήψει.
Η μητέρα του, παρόλο που είχε χάσει έναν γιο 20 ετών προ μερικών ετών από την ίδια πάθηση, βίωσε από κοντά την ανακοπή που υπέστη ο γιός της στο ελικόπτερο και μίλαγε με θαυμασμό για την τόλμη των Διασωστών και του Ιατρού οι οποίοι συνόδευαν το μονάκριβο γιό της ..
Την πήραμε από το χέρι και την βάλαμε να καθίσει στην ΚΙΜ, μακριά από το σημείο, αφήνοντας την να προσεύχεται στην Παναγία !!!
Μια απόλυτη ηρεμία στο πρόσωπο της μια γαλήνια μορφή, λες και περίμενε να της επιβεβαιώσουμε αυτό που υποψιαζόταν πως θα επέλθει.
Όταν κλήθηκα, ως ιατρός της ΚΙΜ, να της ανακοινώσω το τραγικό συμβάν, πριν προλάβω να αρθρώσω λέξη, κοιτώντας με στα μάτια μου λέει: Γιατρέ μου? Tον πήρε η Παναγία? Προσευχόμουν μήνες να τον πάρει στην αγκαλιά της να ηρεμήσει.. δεν μπορούσα να τον βλέπω έτσι.. να μην μπορεί να φάει, να μιλήσει, να κινηθεί ..τον αγαπούσα γιατρέ μου δεν με είχε κουράσει.. Η αγάπη της μάνας, απέραντη, ανιδιοτελής, ακούραστη, αγνή, μεγαλόψυχη, ταξιδεύει μέσα στους αιώνες, χωρίς να γνωρίζει χρόνο, τόπο, ηλικία, χωρίς να την επηρεάζουν οι συνθήκες, οι περιστάσεις οι εποχές
Πάντα ίδια, πάντα αληθινή, γιατί μάνα είναι η ευθύνη που αγρυπνά, η δύναμη που απαρνιέται τον εαυτό της, που ξέρει να συγχωρεί, να δίνει, να υπάρχει παντού και πάντα. Μια παρουσία με κυριαρχικό ρόλο στη ζωή μας, που υπάρχει μέσα μας, ακόμα κι αν έχει φύγει, σαν εικόνα τρυφερή, σαν μυρωδιά, σαν χαμόγελο, σαν χάδι, μια καθοριστική ευεργετική παρουσία! Γιατί μάνα είναι ν’ αγαπάς, αυτό μόνο, χωρίς όρια, χωρίς ανταπόδοση!
Την κοιτούσα μη μπορώντας να αρθρώσω λέξη και ένα δάκρυ κύλησε, καταθέτοντας έναν μικρό φόρο τιμής σε αυτή την Μάνα… ,στο κουράγιο της, στην δύναμη της να σταθεί όρθια ακόμη και τώρα που ο γιός της έχασε την μάχη με τον Θάνατο, λέγοντας μου πως…: « θα συνεχίσω να δίνω αγώνα για τα άλλα παιδιά του κόσμου ώστε να γίνει ευρέως γνωστή η πάθηση για πιο γρήγορη και αποτελεσματική εύρεση της θεραπείας .»
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους προσπάθησαν να κρατήσουν στην ζωή τον …Γρηγόρη….. καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια …
Είναι οι στιγμές εκείνες που όταν αντικρίζεις τον Θάνατο στα μάτια του άλλου έχοντας αξιοποιήσει στο έπακρο τις γνώσεις, τις αντοχές σου , ξεπερνώντας τα όρια σου… είσαι ήρεμος πως ο Θεός θα τον πάρει στην αγκαλιά του να ηρεμήσει..
Με συγχωρείτε αν σας φόρτισα αλλά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μία δυνατή εμπειρία που μόνο ο ..Δρόμος… ξέρει να σου προσφέρει..
Ευχαριστώ από καρδιάς.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου